یکى از فرزندان امام حسین (ع) که شیر خوار بود و از تشنگى،
روز عاشورا بى تاب شده بود. امام،خطاب به دشمن فرمود:
از یاران و فرزندانم، کسى جز این کودک نمانده است.
نمی ببینید که چگونه از تشنگى بى تاب است؟
در"نفس المهموم" آمده است که فرمود:
" ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطفل"در حال گفتگو بود
که تیرى از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم على اصغر (ع) را درید.
امام حسین(ع) خون گلوى او را گرفت و به آسمان پاشید.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
